ابداع کفش های تجزیه پذیر در زیر آب - وبلاگ کارسیس

به گزارش وبلاگ کارسیس، گروهی از پژوهشگران آمریکایی، نوعی کفش که قابل تجزیه در زیر آب هستند، ابداع نموده اند.

تجزیه زیستی چرم می تواند 40 سال زمان ببرد و زیره های لاستیکی نیز برای تجزیه شدن، تا 80 سال زمان احتیاج دارند. همین حالا هم هر تکه پلاستیکی که تا به امروز پوشیده اید، هنوز در این سیاره وجود دارد. این بدان معناست که کفش هایی که سالانه دور ریخته می شوند، ممکن است هزاران سال دیگر وجود داشته باشند اما شاید تجزیه کفش های بعدی این قدر طول نکشد.

به گزارش سایت دیلی میل،دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو یک نوع کفش راحتی ساخته اند که تجزیه زیستی را تنها پس از چهار هفته زیر آب آغاز می نماید. مواد به کار رفته در این کفش طوری طراحی شده اند که به وسیله موجودات دریایی به مواد شیمیایی اصلی خود تجزیه می شوند و سپس، می توان آن ها را به عنوان مواد مغذی مصرف کرد. دانشمندان می گویند که ارائه یک جایگزین برای پلاستیک می تواند با آلودگی اقیانوس های دنیا مقابله کند.

پروفسور استفن میفیلد سرپرست این پروژه گفت: دفع نادرست پلاستیک در اقیانوس ها به تشکیل شدن میکروپلاستیک ها منجر می گردد و به یک مشکل زیست محیطی بزرگ تبدیل شده است. ما نشان داده ایم که ساخت محصولات پلاستیکی با کارآیی بالا که در اقیانوس نیز تخریب می شوند، کاملا امکان پذیر است.

وی اضافه نمود: پلاستیک ها در وهله اول نباید وارد اقیانوس شوند اما اگر این مواد تازه به اقیانوس وارد شوند، به غذای میکروارگانیسم ها تبدیل خواهند شد؛ نه زباله های پلاستیکی و میکروپلاستیک هایی که به آبزیان آسیب می رسانند.

دانشمندان در سال 2010 تخمین زدند که سالانه هشت میلیارد کیلوگرم پلاستیک به اقیانوس ها وارد می گردد و این اندازه تا سال 2025 افزایش شدیدی خواهد داشت. کفش ها سهم زیادی در ایجاد زباله های آب و محل دفن زباله دارند و دمپایی های پلاستیکی نیز محبوب ترین کفش های دنیا هستند.

وقتی زباله های پلاستیکی وارد اقیانوس می شوند، زیست بوم های دریایی را مختل می نمایند و تپه های غول پیکر زباله را تشکیل می دهند؛ مانند زباله دان بزرگ اقیانوس آرام که مساحت 1.6 میلیون کیلومتر مربع را اشغال نموده است.

پلاستیک هرگز در دریا به طور کامل تجزیه نمی گردد و در عوض، به میکروپلاستیک های کوچکی تبدیل می گردد که برای قرن ها در آنجا باقی می مانند.

گروه پروفسور میفیلد طی هشت سال گذشته، در حال توسعه فوم های پلی اورتان ساخته شده از روغن جلبک بوده اند که در سال 2020 ثابت شد که به سرعت در کمپوست و خاک تجزیه می شوند. این فوم، الزامات تجاری را برای کفی دمپایی و قسمت زیره بالشتکی کفش برآورده می نماید.

میفیلد و گروهش می خواستند آزمایش نمایند که آیا غوطه ور شدن این ماده در آب دریا، همان نتایج را به همراه دارد یا خیر. آنها نمونه های فوم را طی یک دوره 30 هفته ای در معرض زیست بوم طبیعی نزدیک ساحل و آکواریوم آزمایشی قرار دادند.

تغییرات اتفاق افتاده در پیوند مولکولی نمونه ها، با استفاده از طیف سنجی تبدیل فوریه فروسرخ(FTIR) ردیابی شد و با میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) مورد آنالیز نهاده شد.

نتایج این آزمایش نشان داد که پلی اورتان تنها پس از چهار هفته آغاز به تجزیه زیستی کرد که مجموعه ای از موجودات دریایی به آن یاری نموده بودند. میفیلد گفت: از تماشا تعداد موجودات زنده روی این فوم ها در اقیانوس شگفت زده شدم. فوم ها به چیزی شبیه صخره های میکروبی تبدیل می شوند.

باکتری ها و قارچ ها، مولکول های پلی اورتان را به مواد شیمیایی اولیه اصلی خود تجزیه کردند و سپس، خودشان توانستند آنها را به عنوان مواد مغذی مصرف نمایند.

پژوهشگران، این میکروارگانیسم ها را در شش مکان در سراسر سن دیگو شناسایی کردند. این موضوع نشان می دهد موجوداتی که قادر به تخریب مواد هستند، در سراسر محیط طبیعی دریایی وجود دارند.میفیلد اضافه نمود: ما راه چاره یکپارچه ای را ابداع نموده ایم که روی خشکی کار می نماید و اکنون می دانیم که تجزیه زیستی در اقیانوس ها نیز وجود دارد.

وبلاگ کارسیس فضای مجازی دریچه فناوری