جابجایی 300 کیلومتری قطب جنوب و شمال - وبلاگ کارسیس

به گزارش وبلاگ کارسیس، در یک تحقیق تازه دانشمندان دریافتند در طول 4.25 میلیارد سال گذشته قطب شمال و جنوب حدود 300 کیلومتر جابجا شده اند.

دانشمندان در مطالعه ای تازه نشان دادند که برخورد های باستانی سیارک ها با ماه، در واقع موجب جابجایی حدود 300 کیلومتری قطب شمال و جنوب این قمر شده است.

یک تیم در مرکز پرواز فضایی گادرد ناسا در مریلند از شبیه سازی های رایانه ای برای پاک کردن هزاران دهانه برخوردی ناشی از برخورد سیارک ها از سطح ماه استفاده کردند، چنان که گویی ماه به 4.25 میلیارد سال قبل باز می گردد، یعنی زمانی که این دهانه های برخوردی وجود نداشته اند.

این کار، آن ها را به کشف این موضوع سوق داد که برخورد سیارک ها باعث شده است محل قطب های ماه 10 درجه در عرض جغرافیایی یا حدود 300 کیلومتر (186 مایل) جابجا شوند. برای در نظر گرفتن میزان این جابجایی باید بدانید که قطر کل ماه 3474 کیلومتر (2159 مایل) است.

این قطب های سرگردان می توانند اطلاعات بیشتری را در خصوص خود به دانشمندان بیاموزند، زیرا به علت آب یخ زده ای که در آنجا کشف شده است، منطقه ها ارزشمندتری نسبت به سایر منطقه ها کره ماه در نظر گرفته می شوند.

ویشنو ویشواناتان، دانشمند ناسا که رهبری این مطالعه را بر عهده داشت، در بیانیه ای گفت: بر اساس تاریخچه دهانه های ماه، به نظر می رسد سرگردانی قطبی به میزان کافی معتدل بوده است که آب در نزدیکی قطب ها در سایه به جای مانده و بیش از میلیارد ها سال از شرایط پایداری برخوردار بوده است.

برخورد سیارک با سطح ماه باعث حفاری جرم می گردد و فرورفتگی ها یا حفره هایی در سطح ایجاد می نماید، اما ماه جهت خود را تغییر می دهد تا آن حفره ها را به سمت قطب ها بیاورد، در حالی که نواحی دارای جرم بیشتر را به وسیله نیروی گریز از مرکز به سمت استوا می آورد.

همانطور که ناسا اشاره می نماید، این همان نیرویی است که باعث می گردد خمیر پیتزا زمانی که یک آشپز آن را پرتاب می نماید و در هوا می چرخد، کش بیاید.

دیوید اسمیت، پژوهشگر ناسا می گوید: اگر به ماه با تمام این دهانه ها روی آن نگاه کنید، می توانید آن ها را در داده های میدان گرانشی ببینید. ما فکر کردیم که چرا نتوانیم آن دهانه ها را حذف کنیم و ببینیم چه می گردد؟

پژوهشگران برای این مطالعه در مجله Planetary Science منتشر شده است، با حدود 5200 دهانه در میزان های دارای عرض 12 تا 746 مایل کار کردند.

آن ها مدل های رایانه ای را طراحی کردند تا مختصات و عرض دهانه ها را برای یافتن نشانه های گرانشی آن ها مشخص نمایند. سپس شبیه سازی هایی را اجرا کردند که نشانه های گرانشی را حذف کردند و در واقع اساساً زمان را برای ماه به 4.25 میلیارد سال پیش برگرداندند.

این مطالعه در زمانی انجام می گردد که ابرموشک SLS ناسا که قرار است اولین ماموریت برنامه آرتمیس برای بازگشت به ماه را انجام دهد، در انتظار پرتاب در تاریخ احتمالی 27 سپتامبر است.

ضمن اینکه ناسا اخیراً از چین خواسته است که درباره مأموریت های خود در کره ماه، شفاف باشد، چرا که نگران همپوشانی بین ماموریت های این دو کشور در مکان های فرود احتمالی در نزدیکی قطب جنوب ماه است.

ناسا می گوید ما به اشتراک گذاری برنامه های خود با دنیا تا جایی که بتوانیم ادامه خواهیم داد و امیدواریم که کشور های دیگر نیز برنامه های خود را با ما در میان بگذارند. ما بر اساس اصول توافقنامه آرتمیس و معاهده فضای بیرونی، شفافیت و اکتشاف مسالمت آمیز در فضا را تشویق می کنیم.

ماموریت های آرتمیس 3 ناسا و چانگ ای-7 چین، هر دو مکان های نزدیک دهانه های شکلتون (Shackleton)، هاورث (Haworth) و نوبایل (Nobile) را به عنوان منطقه ها فرود احتمالی اعلام نموده اند. این منطقه ها خانه دهانه های در سایه ای هستند که می توانند دارای یخ آب باشند.

ناسا می گوید: در کاوش در ماه، آنچه را که در توافقنامه آرتمیس بیان نموده ایم دنبال می کنیم تا در خصوص همه فعالیت ها شفاف باشیم، به شیوه ای ایمن و مسئولانه عمل کنیم و از تداخل جلوگیری کنیم.

اگرچه محققان در این مطالعه در حال مطالعه قطب های سرگردان ماه هستند، اما دهانه های برخوردی که آن ها از سطح ماه حذف نموده اند، تنها چند ده مورد از بزرگترین دهانه های برخوردی را شامل می گردد.

ویشواناتان می گوید: مردم تصور می نمایند که دهانه های کوچک، بی اهمیت هستند. آن ها به صورت جداگانه و منفرد، کم اهمیت به نظر می رسند، اما مجموع آن ها تاثیر و نقش زیادی دارد

وبلاگ کارسیس علمی پزشکی کلینیک